ឡានទឹកសំរាប់ចែកចាយទឹក និងជួយក្នុងការពន្លត់ភ្លើង
(តពីអត្ថបទមុន)
បានជាខ្ញុំនិយាយថា ពេលនោះមិនដឹងថាខ្ញុំចាប់កំនើតហើយឬ នៅ ព្រោះខ្ញុំមិនដឹងថាខ្ញុំចាប់កំនើតក្នុងឆ្នាំណា អោយប្រាកដទេ តែក្រោយពីបានមករស់នៅក្នុងប្រទេសខ្មែរ ខ្ញុំក៏បានយកទីកន្លែងកំនើតនៅក្នុងប្រទេសខ្មែរវិញ នេះជាកំហុសមួយដែល ចេញពីការធ្វេសប្រហែសក្នុងការធ្វើការងាររបស់ខ្ញុំ ក្នុងការសរសេរនិងការចងចាំ។ តែវាមិនសំខាន់សំរាប់ខ្ញុំនៅឡើយទេ ព្រោះពេលនោះខ្ញុំនៅតូចណាស់ ចង់គេដាក់ថាយ៉ាងម៉េចក៏បានដែរ។ តែរឿងនេះចាំនិយាយពេលក្រោយចុះ។
និយាយពីជីវភាពក្រួសារខ្ញុំនៅពេលនោះ គឺមិនមែនជាអ្នកធូរធារអីទេ ជីភាពជាគ្រូបង្រៀនឪពុកម្តាយ តែងតែបើករបបពី សប្បុរសជន ដែលយើងហៅរត់មាត់ថា បារាំងៗ។ យើងមានរបបអង្ករ ទឹក ពងមាន់ពងទា អាហារកំប៉ុង ដូចជាត្រីខជាដើម។ មានអ្នកខ្លះ បានញាំប្រហុក គឺគេចាត់ទុកថាជាអ្នកមានហើយ បើញាំត្រឹម ងាវ ឬ ត្រីប្លាធូ អីហ្នឹងគឺធម្មតាទេ។ ផ្ទះភាគច្រើនគឺធ្វើពី ឬស្សីប្រកស្បូវ ផ្ទះនិមួយៗ តែងតែមានត្រង់សេ យ៉ាងតិចណាស់ក៏មួយដែរ ផ្ទះខ្លះគឺធ្វើជញ្ជាំងដល់ទៅ ពីរជាន់ គឺដាក់ដីបន្ថែមដើម្បីការពារគ្រាប់។ ដូចដែលបានរៀបរាប់អំពីផ្ទះខាងលើ គឺហាក់ដូចជាមិនរឹងមាំសោះ ជាពិសេសគឺងាយនឹងឆេះណាស់។ មានពេលមួយ មានមហន្តរាយ មួយបានកើតឡើងដោយឆេះផ្ទះអស់ជាច្រើនខ្នងដោយសារការផ្លោងគ្រាប់ពីសំនាក់ ខ្មែរ ក្រហម។ ពេលនោះគ្រួសារនិមួយ ភ័យស្លន់ស្លោ រត់ដឹងដៃកូនចៅអោយរហែ តាមផ្លូវ និងទៅតាម សំលេងមេក្រូ ដែលគេប្រាកាសអោយទៅកន្លែងមានសុវត្ថភាព។ ឡានទឹករាប់សិបឡានតំរង់ជួរ បន្តកន្ទុយគ្នាទៅជួយពន្លត់ភ្លើង។
(នៅមានត…)
សប្បាយនឹងអាន... 